Το 1983, άνοιξα το πρώτο μου κατάστημα στον Ωροπό. Μια καθαρά Δευτέρα ενώ είχα προμηθευτεί όλα τα οστρακοειδή και μαλάκοειδή, για αυτή την ημέρα, ο κακός καιρός και το πολύ χιόνι απαγόρευε στα οχήματα να κυκλοφορήσουν.
Κατάφερα τελικά να φτάσω στο μαγαζί μου στις 11:00.

Μετά από αρκετή ώρα μόνο ένας πελάτης έκανε την εμφάνιση του στο μαγαζί.
Προβληματιζόμουν για το εμπόρευμα που θα πέταγα, αν κανείς άλλος δεν ερχόταν και δυστυχώς τα πράγματα για εκείνη την μέρα αυτό μου έλεγαν ότι θα συμβεί.

Σκέφτηκα να πάω στην Αθήνα σε κάποια λαϊκή αγορά, τουλάχιστον να τα δώσω όσο όσο.

Φόρτωσα το φορτηγό και ξεκίνησα. Φτάνοντας στο σταυροδρόμι, Δεκελείας και Καραμανλή στο Μενίδι, λόγω του χιονιού που έφτανε το μισό μέτρο, ο κόσμος ήταν έξω.

Σταμάτησα, καθάρισα στο χιόνι και χωρίς δεύτερη σκέψη ξάπλωσα την πραμάτεια μου. Δεν πρόλαβα καλά καλά να τα τοποθετήσω και ο πρώτος πελάτης έκανε την εμφάνιση του.

Ένας μάλιστα από τους πελάτες που μου έκαναν σεφτέ εκείνη την ημέρα ήταν ο Μιχάλης Μενιδιάτης, ο οποίος θυμάμαι με χαμόγελο μου είπε «Τι κάνεις εδώ βρε βλάμη;»

Εκείνη η μέρα ήταν και η αφορμή για μια νέα αρχή σε εκείνο ακριβώς το σημείο.