Περιγραφή
Η πεσκαντρίτσα (Lophius piscatorius), γνωστή και ως πεσκανδρίτσα, βατραχόψαρο, φλάσκα, φανάρι, σκλεμπού και σκερπελέτσο, είναι ψάρι το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Λοφιιείδων. Απαντάται στον βορειοανατολικό Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Ζει σε αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς και σπανιότερα σε βραχώδεις σε βάθος από 20 μέχρι 1000 μέτρα. Έχει χαρακτηριστικό σχήμα με μεγάλο, επίπεδο κεφάλι και πλακουτσωτό σώμα. Έχει μήκος περίπου 1 μέτρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2 μέτρα και μέγιστο βάρος 57 κιλά. Τρέφεται με ψάρια και σπανιότερα με θαλασσοπούλια. Περιμένει μισοθαμμένη στον πυθμένα χρησιμοποιώντας ως δόλωμα μια νηματοειδή απόφυση.
Η πεσκαντρίτσα έχει ασυνήθιστη εμφάνιση. Έχει ένα πολύ μεγάλο κεφάλι το οποίο είναι πλατύ, επίπεδο και πλακουτσωμένο. Το υπόλοιπο σώμα φαίνεται να είναι μια απλή απόφυση. Το πλατύ στόμα καταλαμβάνει όλο το πρόσθιο τμήμα του κεφαλιού. Οι δύο σιαγόνες είναι οπλισμένες με σειρές από μακριά μυτερά δόντια. Αυτά είναι κεκλιμένα προς τα μέσα, και όταν κλείνουν επιτρέπουν σε ένα αντικείμενο να γλιστρήσει προς το στομάχι, αλλά να εμποδίζει την έξοδό του από το στόμα.
Τα θωρακικά και τα κοιλιακά πτερύγια είναι αρθρωτά έτσι ώστε να εκτελεί τις λειτουργίες των ποδιών, έτσι ώστε τα ψάρια να είναι σε θέση να περπατούν κατά μήκος του πυθμένα της θάλασσας, όπου κρύβονται σε γενικές γραμμές στην άμμο ή ανάμεσα σε φύκια. Σε όλο το κεφάλι του, αλλά και κατά μήκος του σώματος φέρει αποφύσεις που μοιάζουν με μικρά φύλλα από φύκια, μια δομή η οποία, σε συνδυασμό με την εξαιρετική ικανότητα να προσαρμόζει το χρώμα του σώματος με το περιβάλλον του, βοηθά αυτό το ψάρι σε μεγάλο βαθμό στο να κρύβεται στους χώρους που επιλέγει με βάση την αφθονία θηραμάτων. Δεν έχει λέπια.
Το ψάρι έχει ογδόντα μακριές ίνες κατά μήκος της μεσότητας του κεφαλιού του, τα οποία είναι, στην πραγματικότητα, αποσπασμένα και τροποποιημένα τα πρώτα τρία αγκάθια του πρόσθιου ραχιαίου πτερυγίου. Η πιο σημαντική από αυτές είναι η πρώτη, η οποία είναι η μεγαλύτερη, έχει ένα διακοσμητικό διπλό πτερύγιο στην άκρη της, και μπορεί να κινείται σε κάθε κατεύθυνση.
Το χρώμα του είναι μεταβλητό σε μεγάλο βαθμό, είτε ομοιόμορφο είτε με στίγματα, φωτεινό έως πολύ σκούρο καφέ στη ράχη και λευκό στην κοιλιά. Η ραχιαία επιφάνεια των θωρακικών πτερυγίων πιο κεντρικά έχει το ίδιο χρώμα με το σώμα, αλλά στην περιφέρεια είναι πιο σκούρα. Η κοιλιακή επιφάνεια είναι λευκή και έχει μια σκούρα καφέ γραμμή κοντά στην άκρη. Τα πυελικά πτερύγια είναι λευκά με σκοτεινή μεμβράνη ανάμεσα στις ακτίνες.
Έχει συνήθως μήκος περίπου 1 μέτρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2 μέτρα μήκος. Το μέγιστο βάρος που έχει καταγραφεί είναι 57,7 κιλά.
Βιταμίνες
Είναι πλούσια σε βιταμίνη D, ψευδάργυρο και σελήνιο, καλή πηγή σιδήρου και έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά.
Συνταγές & Μαγείρεμα
Αν πάρουμε μεγάλες πεσκανδρίτσες, τις κόβουμε σε κομμάτια, για να χωρέσουν στο ταψί μας. Τις ξεπλένουμε, τις στεγνώνουμε με χαρτί κουζίνας και τις βάζουμε σε ένα σουρωτήρι. Τις πασπαλίζουμε με το χοντρό αλάτι και βάζουμε το σουρωτήρι στο ψυγείο, πάνω σε πιάτο. Τις αφήνουμε εκεί για 30 λεπτά, για να τραβήξουν το αλάτι στη σάρκα τους και να νοστιμίσουν. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 220° C. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το ελαιόλαδο με την πάπρικα, το σκόρδο (αν το χρησιμοποιήσουμε) και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Βάζουμε μέσα στο μπολ τις πεσκανδρίτσες, τις γυρνάμε, να «βραχούν» καλά με το λάδι, και τις βάζουμε σε ένα μεγάλο ταψί που να τις χωράει ακριβώς σε μονή στρώση. Τις ψήνουμε στο μεσαίο ράφι του φούρνου για περίπου 18 – 25 λεπτά, ανάλογα με το μέγεθος, στους 220° C, ώστε να ψηθούν γρήγορα εξωτερικά αλλά να μη στεγνώσουν στο εσωτερικό τους. Πασπαλίζουμε με τη ρίγανη και σερβίρουμε βάζοντας από ένα κομμάτι λεμόνι σε κάθε πιάτο. Ιδανικά, συνοδεύουμε με πράσινη σαλάτα ή μπρόκολο ή ρύζι αρωματισμένο με κάρι.
